توضیحات
طرح ساختاری راهبردی شهر تهران
طرح هاى جامع
طرح ساختاری راهبردی شهر تهران
بيش از 5 دهه است كه الگوى سنتى طرح هاى جامع با رويكردمبتنى بر خردگرايى و مديريت متمركز
دولتى و متكى به پيش بينی وقايع، به واسطه ناكارآمدى و تعارض با واقعيت هاى جامعه آماج انتقادات واقع شده است.
با ناكامي هاي حاصل از الگوي سنتي و تبلور نظريه ها و تفكرات جديد در حوزه برنامه ريزي شهري
ديدگاه هاي جديدي با عنوان ”ديدگاه ساختاري و ديدگاه راهبردى“ مطرح شد
كه هر كدام چه در عرصه روش شناسي و چه در عرصه مديريت و اجرا تفاوت هاي عمده اي با ديدگاه قبلي داشتند.
ديدگاه ساختارى راهبردي
از اواخر دهه 1370 شمسى در كشورانديشمندان مختلفي از ديدگاه ساختارى راهبردي جهت ارتقاء كيفيت
طرح هاي توسعه شهري و شناسايي تعاملات داخلي نظام هاي اجتماعي، اقتصادي
و محيطي با برنامه ريزي شهري،طرح موضوعو حمايت كردند.
اين طرح موضوع منجر به حركت به سوى تهيه طرح هاى توسعه شهرى با رويكرد ساختارى-راهبردى
به ويژه برای كلانشهر هاى تهران، شيراز، اصفهان و هم اكنون مشهدگردیده است.
طرح هاىتوسعه شهرى
سير تحول نظريات شهرسازى و الگو هاى طرح های توسعه شهرى در جهان
برنامه ريزى به عنوان حيطه اى نظرى و تجربى همواره تغييريافته و خود را با شرايط و شيوه هاى تفكر نوين سازگار نموده است.
به نحوى كه تحولات عمده برنامه ريزى را مى توان به چنددوره تقسيم نمود:
دوره اول (از اواخر قرن نوزدهم تا اواسط دهه 1960ميلادي) شاهد صنعتى شدن و رشد جمعيت و اقتصاد شهرها بوده ايم.
دهه 60 را مى توان دوره طرح جامع خواند.
تحول برنامه ريزى شهرى
در اواسط دهه 1960 ميلادي، ديدگاه سيستمى در برنامه ريزى مطرح گرديد كه مرحله دوم از تحول برنامه ريزى شهرى را پديد آورد.
در دهه 1970 ، ايده برنامه ريزىمشاركتى مطرح گرديد و مرحله سوم تغييرات و تكامل برنامه ريزى شهرها صورت پذيرفت.
به اين ترتيب مى توان عنوان نمود هنگامى كه مشخص گرديد طرح هاي جامع
باحدود 60 تا 70 سال سابقه و تجربه، ديگر جوابگوي مسائل و نيازهاي توسعه شهري نيستند
شيوه هاى نوين تهيه طرح هاى توسعه شهري با نام طرح راهبردي (در آمريكا) و با نام طرح هاي ساختاري (درانگلستان) مطرح گرديد..
مطالب رشته های معماری، عمران، شهرسازی و دیگر رشته ها نیز در فروشگاه ایرانیان شهرساز گذاشته شده است که دانشجویان می توانند از این فایل ها استفاده کنند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.