توضیحات
رسوب سختی آلیاژهای آلومینیوم
رسوب سختی آلیاژهای آلومینیوم
فرآیند رسوب سختی (پیرسختی) در سال 1906 بوسيله Dr.A.Wilm آلمانی کشف گردید.
دكتر Wilm یک آلیاژ 4 درصد مس و 0/5 درصد منیزیم را حرارت داده و پس از آن به سرعت سرد نمود و سپس سختی آلیاژ را اندازه گرفت. او متوجه شد که با گذشت زمان به مدت چند روز در درجه حرارت محیط سختی نمونه ها به مقدار قابل ملاحظه ای افزایش یافت.
برای سخت کردن یک آلیاژ آلومینیوم از طریق فرآیند رسوب سختی ابتدا فلز را عمليات حرارتی مي كنند. درجه حرارت مورد استفاده بستگی به ترکیب شیمیائی آلیاژ دارد. پس از حرارت دادن به درجه حرارت انحلال و نگه داشتن در آن درجه حرارت به مدت لازم ، آلیاژ را سریعاً سرد می كنند. در این حالت محلول جامد فوق اشباع (ssss) تشكيل مي شود.قسمت بعدي فرآیند رسوب سختی، پیر کردن است که به دو صورت انجام می گردد.
اگر در دماي محيط پير شد به آن پیري طبیعی(Natural Ageing) مي گويند.
و يا اگر لازم باشد آلیاژ را حرارت داد (معمولاً در 260-93 درجه سانتی گراد به مدت چندین ساعت) تا رسوب گیری انجام گیرد در آن صورت آن را پیر سختی مصنوعی (Artificial Ageing) مينامند.
آلیاژهای آلومینیوم که قابل سخت شدن از طریق رسوب سختی هستند را بنا به تعریف آلیاژهای عملیات حرارتی پذیر می نامند.
اول این که آلیاژ باید دارای حلالیت حالت جامد قابل توجهی در درجات حرارت بالا و حلالیت حالت جامد ناچیز در درجات حرارت پائین باشند.
دوم این كه است که عنصر یا ترکیبی که در محلول جامد فوق اشباع نگه داشته می شود باید رسوب کرده و تولید تغییر فرم ها و اعوجاج شبکه ای در آلومینیوم بنماید.
معمولاً رسوب این عناصر یا ترکیبات بتدریج باعث سخت تر شدن آلیاژ شده تا این که سختی آن به یک مقدار حداکثر برسد. ادامه عملیات رسوب گیری پس از این نقطه باعث کاهش سختی می گردد.
آلیاژهائی که به مقدار کافی پیر نشده و به سختی حداکثر نرسیده باشند را کم پیری (underaged)و آلیاژهائی که از سختی حداکثر رد شده باشنديا بمدت طولانی تر پیر شده باشند را پرپیری (overaged) می نامند. معماری ، عمران ، شهرساز
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.