زندگینامه هوگو آلوار هنريك آلتو

اولین دوره معماری حرفه‌ای او با شرکت در نمایشگاه صنعتی سال ۱۹۲۲ آغاز شد، هر چند کارهای مختلف دیگری نیز مرتبط به دوره دانشجویی وی شناخته شده‌است که از اهمیت خاصی برخوردار هستند.

آلتو در سال ۱۹۲۲ در ژی وی اس کیلا اولین دفتر کارش را دایر کرد و در سال ۱۹۲۵ با آینو مارسیو ازدواج کرد. آینو مارسیو تا پایان عمرش (۱۹۴۰) مهم‌ترین همکار او بود، خصوصاً در کار اداره و مدیریت کارخانهٔ مبلمان چوبی که به سال ۱۹۲۸ در ارتباط با ساختمان آسایشگاه پایمیو تأسیس شده بود، نقش مؤثری داشت.

آلتو در سال ۱۹۲۷، ژی واس کیلا را ترک گفت، شهری که در آن ساختمان های مهمی همچون ساختمان کلوپ کارگران و ساختمان انجمن میهن پرستان را طراحی کرده بود. کارهای او در این دوره به طور کلی به دورهٔ چند عملکردی و نئوکلاسیک مربوط می‌شود. او مدت کوتاهی در تورکو به سر برد که در آن زمان مهمترین شهر پذیرای هنرمندان در فنلاند بود. این سالها سالهای کلیدی در تکامل معماری او محسوب می‌شوند، دوره‌ای که نشان می‌داد، کارهای او به طور کلی از نظر محتوایی با پیشرفته‌ترین کارهای معاصر آن عصر در اروپای مرکزی در سطح و معیار برابری قرار دارد. ساختمان‌های چند طبقه استاندارد شده در تورکو با اجزای پیش ساختهٔ بتنی که می‌توان آنها را با تجربیات معاصر معماران بزرگی چون میس واندر روهه و گریپوس برابر دانست. در سال ۱۹۲۹ بر اثر ستایشهای زیگفرید گیدیون در گردهمایی سیام شرکت کردو کلاً به معماری مدرن جهانی روی آورد و این گردهمایی زمینه آشنایی او را با بسیاری از بزرگان معماری آن دوره فراهم آورد.